Salam…
Saat nie terasa rindu pd seorang
kawan. Agak2 dia memikirkan sy juga ke? Mungkin ya..mungkin tidak. Sy tak
tau…jadi sy andaikan, mungkin dia sudah melupai sy di sini. Tak mengapa
rasanya. Masing2 ada kehidupan sendiri. Dia melangkah, sy juga melangkah. Sama2
menjaga kehidupan sendiri. Doa sy spy masing2 antara kita selalu bahagia. Sebb
kita tetap kawan…ya! Kawan …smpai bila2. Itu janji kita, kan?
10 mei 2006,kali pertama sy berjumpa
dia. Sweet n peramah ja orangnya.. mungkin itu yang membuatkan sy rasa senang
berkawan dgn dia. Entah beberapa kali
kami lost contact sepanjang berkawan tp
dia akan dapat jejaki sy. Bagi sy simple. Jodoh persahabatan kami begitu utuh. Kdg2
sy anggap dia macam diari sy. Luahkan macam2 ttg kehidupan suka dan duka sy. Nangis pon pd dia. Dia dengar n seboleh2nya
nak buat sy happy semula. Pelik. Sy akan ketawa semula sebab lawak dia. Dia
kawan sy yang baik. Sy perlu akui itu. Mungkin sebb itu juga, rasa kawan itu
kekal sentiasa. Teringat masa sy ditinggalkan oleh orang yang tersyg, dia
banyak memberikan kata-kata semangat . Pendek kata, dia tau semua ttg sy sebab
dia kawan sy yg baik.
Sepanjang kenal dia, cuma saya yang
banyak meluahkan masalah. Dia juga meluahkan tp dgn cerita2 yang membuat kami sama2 ketawa di
akhirnya. Bukannya sy tak pernah tanya, tp dia selalu berdalih ble ditanya ttg
masalah. Selalu sy tertanya-tanya..”kenapalaa manusia sorg nie selalu jaa
heepi2? “ Sy tau dia ada masalah juga
mcm manusia biasa, tp dia xpernah beritau. Katanya, dia cuma nak sy happy. Ya,sy happy…ble sy dah happy,
adakalanya sy tidak mencari dia. Tapi sehari mungkin tidak lengkap tanpa dia.. Cinta?
Sy xfikir begitu..Rasanya dia tidak
merasa itu. Cuma kawan. Itu rasa dia. Masing2 tau hati sendiri.
Masa berlalu. Masing2 ada kerjaya
sendiri utk dijaga. Yang pasti, kami sama2 berjaya walaupun dalam bidang yang
berbeza. sy tetap kawan dia. dia juga begitu. Tp makin hari sy rasa …kawan sy
itu semakin menghilang dari sy. Kenapa? Sy sndr tidak tahu. Perlukan dia untuk
jawab soalan tu. Mungkin dia dah ada kawan yang seperti dia. Memahami dia
sepenuhnya. Buat dia ketawa bile saja dia bermasalah..atau menangis di telefon
bile rasa duka. Dia layak utk itu. Sy tidak buat itu untuk dia. Mungkin itu
salah sy. Jd sy minta maaf. Sy lupa. Mungkin dia kawan sy yang baik, tp sy
bukan kawan yang baik utk dia.Yang nyata, sy rindu dia. Dan …sy harap dia tau
. Itu saja dari sy.
P/s: Nieza, life is about walking in reality. Forget the past and live for the future.....
